รักในฝันของคุณหนู ตอนที่ 2
วันที่โพสต์: 6 ตุลาคม 2567 11:00:54 การดู 65 ครั้ง
ตอนที่ 2 เส้นทางที่ต้องเลือก
เช้าวันใหม่เริ่มขึ้นด้วยแสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านหน้าต่างบ้านของอัปสรา เธอรู้สึกได้ถึงความหวังที่ถูกปลุกขึ้นในใจ จากการพูดคุยกับนักวาดหนุ่มเมื่อวันก่อน ความรู้สึกที่เธอไม่เคยมีมาก่อนเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าจะยังมีความกลัวอยู่ในใจว่าเขาจะไม่รักเธอเพราะเหตุผลที่ไม่ใช่ทรัพย์สินของเธอ
อัปสรานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเช้า มองไปที่จานอาหารที่ถูกจัดวางอย่างดี แต่เธอกลับไม่มีความสุขในการทานอาหารเช้าอย่างเคย ในหัวของเธอมีแต่ความคิดถึงชายหนุ่มที่เธอเพิ่งพบ การพูดคุยเมื่อวานทำให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นและมีแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า
“อัปสรา! ทำไมเธอถึงนั่งเงียบแบบนี้?” มารดาของเธอถามเมื่อเห็นอัปสรานั่งอยู่ในความเงียบ
“ไม่มีอะไรค่ะ แค่คิดเรื่องงานเลี้ยงเมื่อคืนนี้” อัปสราตอบ
“แล้วคุณหนูเจอใครน่าสนใจไหม?” มารดาถามต่อ
อัปสราเริ่มเล่าเรื่องชายหนุ่มนักวาดที่เธอได้พบในตลาดศิลปะ มารดาของเธอฟังอย่างสนใจ และพยายามตั้งคำถามเพื่อให้ได้รายละเอียดเพิ่มเติม
“เขาชื่ออะไร? มีแฟนหรือเปล่า?” มารดาเริ่มตั้งคำถาม
“เขาชื่อ... ฉันยังไม่รู้ชื่อเขาเลย แต่ฉันรู้สึกว่าคุยกับเขาสบายมากค่ะ” อัปสราตอบด้วยรอยยิ้ม
“ดีแล้ว! ถ้าเขาเป็นคนดี เธอก็ลองเปิดใจให้เขาดูนะ” มารดาพูดด้วยน้ำเสียงสนับสนุน
เมื่อทานอาหารเสร็จ อัปสราเริ่มคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป เธอตัดสินใจที่จะไปที่ตลาดศิลปะอีกครั้ง เพื่อหวังว่าจะได้พบกับชายหนุ่มนักวาดคนเดิม
เมื่อถึงตลาดศิลปะอีกครั้ง อัปสราเดินผ่านผลงานต่างๆ ที่ถูกจัดแสดง โดยมีความรู้สึกตื่นเต้นที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการพบกับเขาอีกครั้ง
“สวัสดีค่ะ” อัปสราทักทายเมื่อเห็นเขานั่งอยู่ที่มุมหนึ่งกำลังวาดภาพ
“สวัสดีครับ คุณหนูอัปสรา” เขายิ้มให้เธออย่างอบอุ่น “คุณมาที่นี่เพราะชอบศิลปะหรือเปล่าครับ?”
“ใช่ค่ะ ฉันรู้สึกหลงใหลในความสวยงามของศิลปะ” อัปสราตอบด้วยความตื่นเต้น
การสนทนาของพวกเขาเริ่มไหลลื่น และความรู้สึกของอัปสราก็เริ่มเปิดเผยมากขึ้น เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อได้อยู่กับเขา เธอกลับมีความสุข
“ผมมีงานแสดงผลงานในสัปดาห์หน้า คุณสนใจมาดูไหมครับ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“จริงเหรอ? ฉันอยากไปค่ะ” อัปสราตอบกลับทันที
“ดีมากครับ ผมจะรอคุณนะ” เขายิ้มให้กับเธอ
ในวันงานแสดงผลงาน อัปสราเตรียมตัวอย่างเต็มที่ เธอสวมเดรสที่ทำให้เธอดูสวยและมั่นใจ เมื่อตอนถึงงาน เธอรู้สึกประหม่ามาก แต่เมื่อเห็นเขายืนอยู่ที่บริเวณงาน เธอรู้สึกว่าความกังวลทั้งหมดหายไป
“คุณมาแล้ว!” เขาทักทายเธอด้วยรอยยิ้มที่ทำให้ใจของอัปสราเต้นแรง
“ใช่ค่ะ ฉันตั้งใจมาที่นี่เพื่อดูผลงานของคุณ” อัปสราตอบด้วยความตื่นเต้น
งานแสดงผลงานของเขาเป็นที่สนใจของผู้คนมากมาย ผลงานที่เขาวาดมีความสวยงามและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว อัปสราได้เดินชมผลงานอย่างละเอียด เธอรู้สึกถึงอารมณ์และความรู้สึกที่ถูกสื่อออกมาจากภาพวาดของเขา
“คุณชอบผลงานไหนมากที่สุดครับ?” เขาถามขณะเดินไปพร้อมกับเธอ
“ทุกภาพล้วนสื่อสารถึงความรู้สึกที่แตกต่างกัน แต่ฉันชอบภาพนี้มากที่สุด” อัปสราชี้ไปที่ภาพที่มีทิวทัศน์ของธรรมชาติที่สดใส
“ดีใจที่คุณชอบ มันเป็นภาพที่ผมวาดจากการเดินทางไปทะเล” เขาพูดด้วยความภูมิใจ
“มันดูมีชีวิตชีวามากเลยค่ะ” อัปสราตอบด้วยรอยยิ้ม
เมื่อวันนั้นผ่านไป ทั้งสองเริ่มพูดคุยและเรียนรู้เกี่ยวกับกันและกันมากขึ้น อัปสรารู้สึกถึงความใกล้ชิดและความอบอุ่นที่เขามอบให้ ความรู้สึกนี้เป็นความรักที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน
เมื่อใกล้เวลาสิ้นสุดงาน เขาขอให้เธออยู่ต่อเพื่อให้เขาได้วาดภาพเธอในแบบของเขา อัปสรายิ้มตอบและนั่งอยู่หน้าที่เขากำลังวาดภาพ
“คุณเป็นแรงบันดาลใจให้ผม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ ขณะที่มือของเขากำลังวาดลงบนกระดาษ
“ฉันก็รู้สึกเหมือนกันค่ะ” อัปสราตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
การวาดภาพดำเนินไปเรื่อยๆ อัปสราไม่สามารถละสายตาจากเขาได้ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในโลกที่แตกต่างออกไป โลกที่เต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น
เมื่อเขาเสร็จสิ้นการวาดภาพ เขายิ้มและบอกว่า “นี่คือภาพของคุณที่ผมวาดไว้” เขายื่นภาพให้เธอ
เมื่ออัปสรามองภาพนั้น เธอเห็นตัวเองในรูปแบบที่มีความงดงามและลึกซึ้งมากขึ้น เธอรู้สึกว่าตัวเองมีค่าและสวยงาม ไม่เพียงแค่เพราะรูปลักษณ์ภายนอก แต่เพราะความรู้สึกที่เขาถ่ายทอดผ่านภาพวาด
“ขอบคุณมากค่ะ มันสวยมาก” อัปสรากล่าวด้วยความซาบซึ้ง
“ผมดีใจที่คุณชอบ” เขายิ้มอย่างอบอุ่น
หลังจากงานแสดงเสร็จสิ้น อัปสราเริ่มรู้สึกว่าชีวิตของเธอเริ่มเปลี่ยนไป เธอได้พบกับความรักที่แท้จริง ความรักที่ไม่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินหรือความร่ำรวย แต่เป็นความรู้สึกที่อยู่ในใจ
หลายวันต่อมา อัปสราและเขายังคงติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ พวกเขาเริ่มออกไปพบปะกันมากขึ้น ใช้เวลาร่วมกันไปที่สวนสาธารณะ และไปทานอาหารด้วยกัน
“คุณคิดว่าความรักคืออะไร?” เขาถามในขณะที่พวกเขานั่งอยู่บนม้านั่งในสวน
“ฉันคิดว่าความรักคือการเข้าใจกันและกัน มองเห็นคุณค่าในตัวอีกฝ่ายโดยไม่คิดถึงสิ่งอื่น” อัปสราตอบอย่างมั่นใจ
“ใช่ครับ ความรักที่แท้จริงคือการอยู่เคียงข้างกัน และสนับสนุนกัน” เขาเห็นด้วย
ในขณะเดียวกัน ความสัมพันธ์ของอัปสรากับเขาก็เริ่มลึกซึ้งยิ่งขึ้น เธอรู้สึกเหมือนเขาเป็นคนที่เธอต้องการในชีวิต และเขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรักที่แท้จริง
แต่แล้ว ความรู้สึกที่ดีนี้กลับถูกทดสอบ เมื่อวันหนึ่งที่เธอพบว่ามีข่าวลือเกี่ยวกับเขาในสื่อสังคมออนไลน์ มีการโพสต์ภาพที่เขาไปออกเดทกับสาวสวยคนอื่นในงานเลี้ยง
อัปสรารู้สึกใจสลาย เมื่อเห็นภาพนั้น เธอไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เธอเปิดใจให้กลับทำให้เธอรู้สึกผิดหวังเช่นนี้ เธอคิดถึงความรักที่พวกเขามี และสงสัยว่าเขาจะรักเธอจริงหรือไม่
“เขาอาจจะมีเหตุผล” อัปสราคิดในใจ แต่ความเจ็บปวดก็ไม่สามารถหายไปได้
ในวันที่เธอรู้สึกทนไม่ไหว อัปสราตัดสินใจไปพบเขาเพื่อสอบถามเรื่องราวจริงๆ
“เราต้องคุยกัน” อัปสราพูดเสียงสั่นขณะนั่งข้างเขาที่ร้านกาแฟ
“เกิดอะไรขึ้นครับ?” เขาถามด้วยความกังวล
“มีข่าวลือเกี่ยวกับคุณ... ว่าคุณไปออกเดทกับสาวคนอื่น” อัปสราเปิดเผยความรู้สึกของเธอ
เขาทำหน้านิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจ “อัปสรา, มันไม่เป็นความจริง ผมไปที่นั่นเพื่อวาดภาพสำหรับงานโชว์”
“ทำไมคุณไม่บอกฉัน?” อัปสราถามด้วยเสียงเศร้า
“ผมขอโทษ ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องให้คุณวิตกกังวล” เขาตอบเสียงต่ำ
อัปสราเริ่มรู้สึกเข้าใจเขามากขึ้น แต่ความเจ็บปวดในใจเธอยังไม่หายไป “ฉันต้องการให้คุณรู้ว่าฉันรักคุณจริงๆ” เธอพูดออกไป
“ผมก็รักคุณเช่นกัน อัปสรา” เขายิ้มตอบ พร้อมกับยื่นมือมาจับมือของเธอ
ทั้งสองนั่งอยู่ที่นั่นในความเงียบ มีเพียงเสียงหัวใจของกันและกันที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน อัปสราเริ่มรู้สึกว่าความรักของพวกเขายังมีค่ามากกว่าข่าวลือและความไม่แน่นอน
“เราจะไม่ให้สิ่งเล็กน้อยมาทำให้เราห่างกันใช่ไหม?” เขาถามด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“ใช่ค่ะ เราจะต่อสู้เพื่อความรักนี้” อัปสราตอบด้วยความมั่นใจ
จากวันนั้นเป็นต้นไป อัปสราและเขาเริ่มสร้างความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น พวกเขาเปิดใจและพูดคุยกันอย่างตรงไปตรงมา และพร้อมที่จะร่วมมือกันในทุกปัญหาที่เกิดขึ้น
เวลาผ่านไป ความรักของพวกเขาก็เริ่มเติบโต และการสนับสนุนกันทำให้พวกเขาก้าวข้ามอุปสรรคมากมาย พวกเขาได้เรียนรู้ที่จะเป็นคู่ชีวิตที่ดีต่อกัน และในที่สุดอัปสราก็พบว่าเธอไม่ต้องการอะไรจากเขานอกจากความรักที่แท้จริง
ในคืนหนึ่งที่พระจันทร์เต็มดวง เขาชวนอัปสราไปเดินเล่นที่ริมทะเล การเดินเล่นในคืนที่เงียบสงบทำให้พวกเขาสามารถเปิดใจพูดคุยกันได้อย่างดี
“คุณอยากให้อนาคตของเราจะเป็นอย่างไร?” เขาถามในขณะที่เดินไปที่ชายหาด
“ฉันอยากสร้างครอบครัวที่มีความสุข และใช้ชีวิตร่วมกับคุณในทุกวัน” อัปสราตอบด้วยเสียงที่มั่นใจ
“ผมก็คิดเหมือนกัน อัปสรา ผมต้องการให้คุณเป็นคนที่ผมจะใช้ชีวิตด้วยตลอดไป” เขายิ้มและกุมมือเธอแน่นขึ้น
ในขณะที่คลื่นทะเลซัดเข้าฝั่ง อัปสรารู้สึกถึงความรักที่มั่นคงและจริงใจที่เกิดขึ้นในใจของเธอ เธอรู้สึกถึงอนาคตที่มีความสุขกำลังรอคอยอยู่ข้างหน้า
วันเวลาผ่านไป ความรักของพวกเขายังคงเติบโตอย่างต่อเนื่อง และอัปสราเริ่มคิดถึงการสร้างอนาคตที่มีความสุขร่วมกับชายคนนี้ ความรักของพวกเขาได้กลายเป็นพลังที่ช่วยผลักดันให้ทั้งสองคนก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
ในที่สุดอัปสราก็ตัดสินใจที่จะเปิดเผยความรู้สึกในใจอีกครั้ง “เราควรพูดคุยเกี่ยวกับอนาคตของเรา” เธอกล่าวเมื่อพวกเขานั่งอยู่ที่สวนที่พวกเขาชอบไป
“คุณหมายถึงอะไรครับ?” เขาถามด้วยความสนใจ
“ฉันหมายถึงการสร้างครอบครัว เราควรเริ่มวางแผนสำหรับอนาคต” อัปสราตอบอย่างจริงจัง
เขามองเธอด้วยความมุ่งมั่น “ผมพร้อมเสมอที่จะใช้ชีวิตร่วมกับคุณ”
ความรักของอัปสราและเขาได้เติบโตขึ้นอย่างเข้มแข็ง พร้อมที่จะก้าวข้ามทุกอุปสรรคเพื่อสร้างอนาคตที่ดีร่วมกัน และในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะก้าวไปสู่ขั้นตอนใหม่ในความสัมพันธ์ของพวกเขา
“เราจะสร้างบ้านที่เต็มไปด้วยความรักและความสุข” อัปสรากล่าวด้วยความมั่นใจ
“ใช่ครับ เราจะสร้างทุกอย่างด้วยกัน” เขายิ้มและยกมือขึ้นกุมมือของเธอ
ในขณะที่พระอาทิตย์ตกดิน อัปสราได้เห็นอนาคตที่สดใสอยู่ข้างหน้า และเธอรู้สึกพร้อมที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขร่วมกับคนที่เธอรักที่สุดในโลก
จากนั้นทั้งสองก็เริ่มต้นชีวิตใหม่ ด้วยความรักที่ไม่สิ้นสุดและความฝันที่มีร่วมกัน การเดินทางของพวกเขายังคงมีเรื่องราวอีกมากมายที่รอให้ค้นหา และอัปสราเชื่อว่าทั้งสองจะสามารถสร้างอนาคตที่มีความสุขและเปี่ยมไปด้วยรักได้ในที่สุด