สายลมแห่งรักในป่าท้อ ตอนที่ 3
วันที่โพสต์: 6 ตุลาคม 2567 10:14:39 การดู 60 ครั้ง
ตอนที่ 3 ความท้าทายที่ต้องเผชิญ
วันเวลาผ่านไป
ความรักระหว่างหลินเออร์และเซียวหงเริ่มก่อตัวขึ้นท่ามกลางความสงบของป่าท้อ แต่ท่ามกลางความสุขนั้นยังมีเงามืดที่คอยคุกคาม พวกเขาต่างรู้ดีว่าโลกภายนอกไม่ได้มีแต่ความรัก และอุปสรรคที่มาจากชนชั้นและหน้าที่กำลังรอคอยพวกเขาอยู่
“องค์หญิง! ท่านห้ามออกจากวังอีก!” เสียงของนางกำนัลคนหนึ่งดังขึ้นเมื่อหลินเออร์กลับมาที่วัง หลังจากการพบกับเซียวหงในป่าท้อ
“ข้าทำไมถึงต้องอยู่ในที่นี้อย่างจำกัด?” หลินเออร์ตอบด้วยน้ำเสียงเครียด “ข้าเป็นคน และข้ามีสิทธิ์ที่จะเลือกชีวิตของตนเอง!”
“แต่ท่านเป็นองค์หญิง ท่านต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบ!” นางกำนัลพยายามเตือน
หลินเออร์ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด เธอรู้ว่าตนเองไม่สามารถต่อต้านกฎระเบียบของวังได้ แต่หัวใจของเธอกลับถูกดึงไปหาชายหนุ่มในป่าท้อ
“องค์หญิง! พระราชาทรงรอพบท่าน” นางกำนัลพูดต่อ
หลินเออร์พยักหน้าและเดินไปหาพระราชา ในขณะที่จิตใจของเธอยังคงรู้สึกต่อต้านต่อชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้
เมื่อถึงห้องพระราชา พระราชานั่งอยู่บนบัลลังก์ด้วยท่าทีเคร่งขรึม “หลินเออร์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าทรงหวังอย่างไรสำหรับเจ้า?”
“พระบิดา ข้ามีความรู้สึกว่าท่านจะมีเรื่องสำคัญที่จะบอกข้า” หลินเออร์พูด
“ข้าต้องการให้เจ้าสมรสกับซุนเจีย” พระราชาประกาศอย่างเด็ดขาด
“แต่ข้ายังไม่รู้จักเขาดีพอ” หลินเออร์พยายามชี้แจง “ความรักของข้าไม่ได้อยู่ที่นั้น”
“แต่เจ้าเป็นองค์หญิง ความรักเป็นเรื่องรอง” พระราชากล่าวอย่างจริงจัง “เจ้าต้องทำเพื่อประชาชนและอนาคตของอาณาจักร”
หลินเออร์รู้สึกเหมือนโลกกำลังถล่มลงมา “แต่ข้าต้องการเลือกด้วยตัวเอง”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าทำได้” พระราชาตอบเสียงเข้ม “หากเจ้ายังไม่เห็นด้วย ข้าจะต้องจัดการให้เข้มงวดมากขึ้น”
หลินเออร์รู้สึกหดหู่ เธอรู้ดีว่าไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้ แต่ภายในใจเธอมีเพียงความรู้สึกต่อต้านต่อชะตากรรมที่รออยู่ข้างหน้า
ที่ป่าท้อ เซียวหงยังคงฝึกฝนทักษะการต่อสู้อย่างเข้มข้น แต่หัวใจของเขากลับมีความคิดถึงหลินเออร์ “เธอจะเป็นอย่างไรบ้าง?” เขาตั้งคำถามกับตัวเอง “จะมีวันที่เราได้อยู่ด้วยกันหรือไม่?”
วันหนึ่ง ขณะที่เซียวหงกำลังฝึกอยู่ในป่า เขาได้ยินเสียงกระทบกันของเกราะเสียงดนตรีและเสียงคนพูดคุย เขารีบไปดูและเห็นกลุ่มคนที่อยู่รอบๆ
“พวกเขาคือใคร?” เซียวหงถามกับตัวเอง ขณะที่เขาพยายามจะเข้าไปใกล้
กลุ่มคนเหล่านั้นมีลักษณะเหมือนกลุ่มชนชั้นสูง พวกเขากำลังพูดคุยกันเกี่ยวกับอาณาจักรและการแต่งงานขององค์หญิงหลินเออร์
“องค์หญิงจะต้องสมรสกับซุนเจียในอีกไม่กี่สัปดาห์” หนึ่งในนั้นพูดเสียงดัง “นี่คือโอกาสที่ดีสำหรับอาณาจักร!”
เซียวหงรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า เขาไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “หลินเออร์จะต้องแต่งงาน? นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
เขารีบวิ่งกลับไปที่ที่นัดหมายกับหลินเออร์ แต่ในใจเต็มไปด้วยความวิตกกังวลเกี่ยวกับอนาคต
คืนเดียวกัน
“เซียวหง! ข้ามาที่นี่!” หลินเออร์เรียกด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง
“องค์หญิง!” เสียงเซียวหงดังกระหึ่มเข้ามาใกล้ “เจ้ามาที่นี่อีกแล้ว?”
“ข้าไม่สามารถอยู่ในวังได้ ข้าต้องการความเป็นอิสระ” หลินเออร์พูด “และข้าต้องการพูดคุยกับเจ้าว่า… ข้ากำลังจะถูกจัดให้แต่งงาน”
“อะไรนะ!” เซียวหงตกใจ “เจ้าจะต้องแต่งงานกับใคร?”
“ซุนเจีย” หลินเออร์ตอบด้วยเสียงสั่นเครือ “พระราชากำลังจัดการให้ข้าสมรส”
“นี่มันเป็นไปไม่ได้!” เซียวหงตะโกน “เราไม่สามารถให้สิ่งนี้เกิดขึ้น!”
“เซียวหง ข้าไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี” หลินเออร์พูดด้วยน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้า “ข้ารู้ว่าข้ารักเจ้า แต่การแต่งงานนี้จะช่วยให้ข้าพ้นจากการเป็นพันธนาการในวัง”
เซียวหงรู้สึกว่าใจของเขาหยุดเต้น “เจ้าไม่ควรยอมแพ้ ความรักของเราต้องเป็นสิ่งที่มีค่า”
“แต่ในเมื่อข้าเป็นองค์หญิง มันก็เป็นหน้าที่ของข้า” หลินเออร์กล่าว “ข้าไม่สามารถหนีจากสิ่งที่ถูกกำหนดไว้”
เซียวหงมองหลินเออร์ด้วยความเศร้าใจ “แต่ข้าไม่สามารถอยู่เฉยได้ ข้าจะต้องหาทางที่จะช่วยเจ้า”
“ทำไมเจ้าถึงไม่เข้าใจว่ามันยากแค่ไหน?” หลินเออร์ถามด้วยเสียงที่สั่นเครือ “หากพระราชารู้เรื่องนี้ เราจะต้องเผชิญกับผลร้าย”
“แต่หากไม่มีเจ้า ข้าจะไม่มีความสุข” เซียวหงตอบ “เราจะต้องต่อสู้เพื่อความรัก”
ทั้งสองนั่งอยู่ใต้ต้นท้อ ด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความรักและความท้าทาย แต่ในใจของพวกเขาทั้งคู่รู้ว่าชะตากรรมกำลังคุกคาม
การเตรียมงานแต่งงาน
ในวันถัดมา งานเตรียมงานแต่งงานของหลินเออร์กับซุนเจียเริ่มต้นขึ้นในวัง หลินเออร์นั่งอยู่ในห้องโถง รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความทุกข์ แต่พระราชาและเหล่าขุนนางกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมงานอย่างสุดความสามารถ
“องค์หญิง หลินเออร์! ท่านจะต้องดูดีในวันนี้” นางกำนัลคนหนึ่งพูดขณะที่แต่งหน้าให้กับหลินเออร์
“แต่ข้ารู้สึกไม่พร้อม” หลินเออร์ตอบด้วยน้ำเสียงเศร้า
“แต่ท่านคือองค์หญิง การแต่งงานคือหน้าที่ของท่าน” นางกำนัลกล่าว
หลินเออร์รู้สึกเหมือนเป็นนกที่ถูกขังอยู่ในกรง “ทำไมชีวิตของข้าถึงต้องเป็นแบบนี้?”
ในขณะเดียวกันที่ป่าท้อ
เซียวหงกำลังนั่งอยู่ที่ใต้ต้นท้อ และคิดถึงการแต่งงานของหลินเออร์ เขารู้ดีว่าเวลาที่จะทำอะไรบางอย่างต้องมาถึงแล้ว
“ข้าจะต้องไปที่วัง” เซียวหงตัดสินใจในใจ “ข้าไม่สามารถให้สิ่งนี้เกิดขึ้น”
เขารีบเตรียมตัวและมุ่งหน้าไปที่วังอย่างรวดเร็ว แต่ในระหว่างทางกลับ เขาก็พบกับกลุ่มนักรบที่ได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดี
“เจ้าคือใคร?” หนึ่งในนั้นถามเซียวหง “ไม่ใช่คนที่ควรอยู่ที่นี่”
“ข้าคือเซียวหง และข้ามาที่นี่เพื่อหยุดงานแต่งงาน” เซียวหงตอบอย่างกล้าหาญ
“เจ้าต้องการทำอะไร?” อีกคนถามอย่างไม่เชื่อ “เจ้าคือแค่ชาวยุทธในป่า”
“ความรักของข้าต่อองค์หญิงคือสิ่งที่สำคัญที่สุด” เซียวหงตอบ “และข้าจะไม่ยอมให้ใครมาขัดขวาง”
กลุ่มนักรบเริ่มรุมล้อมเซียวหง แต่เขาก็แสดงความกล้าหาญและความสามารถในการต่อสู้ เขาสามารถหลบหนีออกมาได้และมุ่งหน้าไปยังวังต่อไป
